قومیت‌گرایی نوعی دیدگاه فرهنگی است که از خصائص جوامع چند قومی محسوب می‌شود و بر اساس آن اعضای یک قوم، ارزش‌ها و هنجارهای خود را برتر از دیگر اقوام می‌دانند و با دیدگاه‌های قالبی خویش درباره دیگر اقوام قضاوت می‌کنند. این پدیده در اثر تفاوت‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شکل می‌گیرد که منشأ بالقوه برای تضعیف وفاق و تهدیدی برای انسجام ملی جوامع محسوب می‌شود. بدین ترتیب این تفاوت‌ها به دلیل ناهمخوانی‌ها، تضادها و ناهمگونی‌هایی که اقوام با یکدیگر و یا بافرهنگ مسلط بر جامعه دارند، سبب بروز رفتارهای منحرف در جوامع خواهد شد. هدف این پژوهش با بهره‌گیری از روش اسنادی و کتابخانه‌ای و مرور منابع و ارائه راهکارهایی مؤثر جهت پیشگیری یا حداقل کاهش وقوع این‌گونه جرائم است. راهکارهایی از قبیل: توزیع برابر منابع اقتصادی، اجتماعی، افزایش ارتباطات بین گروهی، جامعه‌پذیری کارآمد افراد از طریق آموزش نسل‌های جدید و بهره‌گیری از نخبگان و سرآمدان قومی در برخی مناصب حکومتی برای پیشگیری از این جرائم پیشنهاد می‌گردد.
)